Ik ben eerder per toeval bij de opleiding Oost-Europese talen en culturen terecht gekomen. De eindejaarsreis van mijn middelbare school ging naar Moskou en Sint-Petersburg en erna vroeg ik mezelf af: “Waarom geen Slavistiek studeren?” Tijdens de opleiding leek het me verstandig om Russisch met een Centraal-Europese taal (Tsjechisch) en een minor Duits te combineren. Uiteindelijk heb ik vooral geïnvesteerd in Russisch, waardoor Tsjechisch wat op de achtergrond raakte. Ik vond het moeilijk om twee Slavische talen tegelijkertijd goed te leren beheersen en een goede kennis van het Russisch vond ik het belangrijkst.
Tijdens mijn derde bachelor ging ik voor een half jaar op uitwisseling naar Moskou. Na dit half jaar had ik het Russisch volgens mij voldoende onder de knie en heb ik beslist om na de bacheloropleiding met Slavistiek te stoppen. Ik had het gevoel dat de toenmalige master mij niet genoeg kon bieden. Daarenboven keek ik er tegen op om nog tijd te spenderen aan Tsjechisch en Oud-Slavisch. Om mijn kennis te verbreden, startte ik het jaar erop met de master Theater- en Filmwetenschap aan de Universiteit van Antwerpen. Tijdens deze masteropleiding combineerde ik de twee studies door (deels) te focussen op Russische cinema.
Na mijn opleiding heb ik ongeveer een half jaar naar werk gezocht. Omdat een tekort aan ervaring het grootste probleem is voor pas afgestudeerden, wilde ik mijn eigen ervaring en cv creëren. Daarom ben ik al tijdens mijn master met een nieuwsblog begonnen. Op deze blog bracht ik Russisch nieuws dat bij de reguliere media tussen de mazen van het net glipte. Toen ik was afgestudeerd, ben ik beginnen solliciteren bij kranten en andere mediabedrijven. Na heel wat onbeantwoorde brieven en negatieve antwoorden ben ik uiteindelijk via een open sollicitatie bij Radio 1 terechtgekomen, waar ik op onregelmatige basis kon meewerken op de redactie van verschillende programma’s. Na anderhalf jaar bood zich een kans aan bij de nieuwsdienst van de VRT. Op dat moment woedde de crisis in Oekraïne volop en liet Poetin zich internationaal meer en meer gelden, daarom was de job van Russischsprekende journalist een knelpuntberoep geworden. Daarenboven was de enige persoon bij de radionieuwsdienst die Russisch kende net naar het buitenland verhuisd. Zo ben ik uiteindelijk bij radionieuws- en duiding terecht gekomen.
Momenteel werk ik als journalist gespecialiseerd in Rusland, Oekraïne en Oost-Europa bij de buitenlandredactie van VRT Nieuws. Ik ben niet elke dag met deze regio bezig – soms werk ik ook mee aan verslaggeving over het Midden-Oosten of de Verenigde Staten – maar de focus ligt wel daar. Ik
gebruik mijn kennis van het Russisch dan ook heel vaak, deels om de Russische media te volgen, maar natuurlijk ook in Rusland en Oekraïne zelf. In mijn huidige functie ga ik regelmatig naar het buitenland om nieuws te verslaan of reportages te maken. Het is een veeleisende job met onregelmatige uren, maar ik kom op plaatsen waar ik anders nooit zou raken, denk maar aan de grootste open asbestmijn ter wereld in de Russische stad Asbest (nvdr. genoemd naar de stof die er gedolven wordt), het oorlogsgebied in Oost-Oekraïne of Istanboel tijdens de mislukte staatsgreep.
Als ik terug kijk op mijn traject, zou ik opnieuw voor de opleiding Oost-Europese Talen en Culturen kiezen. De opleiding heeft in mij de passie voor Rusland en andere ex-Sovjetstaten aangewakkerd. Ik vond het taalonderwijs het belangrijkste, zeker de mogelijkheid om met native speakers te praten is goud waard. Veel hangt van je eigen keuzes af: voor mij waren de zomercursus die we na het eerste jaar in Odessa konden volgen en de kans om een half jaar in Moskou te kunnen studeren dan ook essentieel. Ik vond het wel jammer dat er geen mogelijkheid bestond om ergens stage te volgen. Geen stage betekent geen ervaring, en zonder ervaring is het moeilijker om werk te vinden… (nvdr. nu is het mogelijk om een keuzevak ‘Stage’ te volgen in de master.) Daarnaast vond ik dat de hedendaagse Russische politiek en geschiedenis te weinig aan bod kwamen in de opleiding. In het eerste jaar, bijvoorbeeld, stopten de geschiedenislessen bij het eind van de jaren ’90. Daardoor kregen studenten te weinig inzicht in Poetins Rusland, terwijl dat net een enorm interessante en belangrijke periode is (nvdr. in het nieuwe programma is het vak geschiedenis geactualiseerd.)
Als goede raad wil ik (toekomstige) studenten nog meegeven dat heel veel afhangt van je eigen inbreng en engagement. Als je goed Russisch wil leren, reis dan veel en studeer in het buitenland. Focus niet alleen op grammatica, maar denk ook aan je praktika.