Paulien Boone
Een buitenlandsemester in Gorno-Altajsk dat is…
Een buitenlandsemester in Gorno dat is met een bang hartje vertrekken, dat is een verplichte tussenstop van tien uur maken in de prachtige hoofdstad Moskou, doodmoe arriveren in uw studentenhome, een lichte paniekaanval krijgen, een dutje doen, relativeren, accepteren en doorgaan. Een buitenlandsemester in Gorno dat is genieten van de mooiste, kleurrijkste zonsondergangen, de stad verkennen, avondwandelingen maken en uw allerbeste kookskills bovenhalen. Dat is de Toegaja en de Komsomolka, de Maria Ra en de Aniks.
Een buitenlandsemester in Gorno dat is tijd nemen voor uzelf, een poging doen om aan uw conditie te werken en meedoen aan activiteiten waarover ge tot op de dag van vandaag niet begrijpt wat nu precies de bedoeling was. Dat is met volle moed kennismaken met de plaatselijke studenten in uw allerbeste Russisch.
Een buitenlandsemester in Gorno dat is onze Turkmeense vriend Nurik, onze Russische vriendin Dinara, onze Altajse vriendin Ajana, onze conciërge Galina, maar zéker ook onze vrienden van MegaFon én onze loodgieter Pavel die we wekelijks meermaals moesten opzoeken. Dat is met de bus naar het infopunt gaan om uw eerste uitstapjes te plannen, weer in uw allerbeste Russisch.
Een buitenlandsemester in Gorno dat is Chemal, dat is Teletskoje Ozero, dat is een beer zien aan Teletskoje Ozero, dat is de Chuyskij Trakt, Kosh-Agatsj, wandelen met Husky’s in Aja en de allervriendelijkste mensen tegenkomen op uw reis. Dat is u inschrijven bij de ‘toeristenclub’ van de universiteit, wekelijks vergaderingen, looptrainingen, fitnesstrainingen én klimtrainingen van diezelfde club bijwonen en een vijfdaagse trektocht doen door Chemal. Dat is wandelen met rugzakken, de mooiste uitzichten bewonderen, afzien, zweten, slapen in tenten met een kachel, daar dan trauma’s aan overhouden en op de laatste avond gedoopt worden tot een echte “toerist”.
Een buitenlandsemester in Gorno dat is uw ouders en vriendinnen op bezoek hebben, hun verbaasde gezichten zien, dat is hen alles tonen, alles vertellen en vooral heel hard knuffelen. Dat is een weekje naar Moskou gaan en daar nog ouders en vriendinnen zien, met plezier nóg eens alles vertellen en minstens even hard knuffelen. Dat is terugkeren naar Gorno en beseffen dat ge al over de helft van uw buitenlandsemester zit…
Een buitenlandsemester in Gorno dat is hyped zijn over de eerste sneeuwstormen en temperaturen onder de nul (begrijp mij niet verkeerd: dat enthousiasme gaat over). Dat is warme kleren kopen maar toch af en toe bijna sterven van de koude ’s ochtends, op weg naar de universiteit. Dat is de allerkleinste kerstboom kopen, beseffen dat het bijna kerst is en dat de tijd echt vliegt.
Een buitenlandsemester in Gorno dat is nu echt eens de perfecte gelegenheid om uw vriendinnen goed beet te nemen door te zeggen dat ge pas 4 januari terugkomt en dan de 29 december plots voor hun neus staan, dat is super emotioneel en ook grappig. Maar bovenal is het buitenlandsemester in Gorno dat ík beleefd heb, een vriendschap, iets van Florence en mij. Dat is 24/7 bij elkaar zijn, dat is u doodlachen, dat is wenen, dat is een iemand écht leren kennen, dat is elkaar steunen en beseffen dat ge dit avontuur met niemand anders had willen delen. Mijn buitenlandsemester in Gorno-Altajsk, dat is van ons en dát is onvergetelijk.